Karmaşa

Bir son, bir başlangıçtır ölüm,
Geceyi yıldızlar gibi aydınlatan,
Sonsuzlukta parlayan bir an,
Gözler kapanır, kapılar ardında açılır.

Yıldızlar arasında kaybolan ruhlar,
Bırakır geride dünyanın yorgunluğunu.
Masal gibi biter yaşamın öyküsü,
Kalpte kalan izlerle yaşar sonsuzluğunu.

Asıl mesele, nasıl yaşadığımızdır belki,
Sevgiyle, umutla, anlam katarak geçirdiğimiz anlar.
Ölüm bir veda değil, sadece ara bir durak,
Asıl ölüm, yaşarken anlamını yitirmektir.

Üzgün bir gün batımında yitirdiğimiz umutlar,
Düşerken birer birer hayatın sararmış yaprakları.
Rüzgarın esintisiyle savrulan anılarla dolu sokaklar,
Gözlerimizin ardında anlam dolu bakışlar.

Ölmek belki kolay olacaktı bana,
Belki hazırdı mezarım, belki alışmıştım sensizliğe.
Belki de sana kavuşmanın bir yoluydu,
Kim bilir, belki yaşamın özü bu karmaşada gizli.


Vedat Selamoğlu

vedobay