Üçleme

İstediğin zaman gidebilirsin,
Seni zorla tutacak değilim.
Yazdım, anlamı olmayan içimden geçenleri.

Bir dağın doruğunda yankılanır,
Doğu Ekspresi'nin demir tekerlekleri.
Kıvılcım saçar, yolculuk başlar.
Hasretle beklenen her vagonun içinde,
Lokomotifin öfkesiyle yol alır.
Saat kordonu gibi geçer anlar,
İlk öpüşme gibi heyecanlı, umut dolu.
Bir serüven başlar, uzak diyarlara doğru.

Yolun tozunda iz bırakır her adım,
Kalplerde çarpan bir heyecan, bir umut.
Koşar adımlarla geçer vagonlar,
Birbirine hasret kalmış sevdalılarla dolu.
Bu tren yolcusu her durağında,
Bir özlem biriktirir, bir hüzün biriktirir.
Ama yine de ileriye doğru bakar,
Çünkü her durak, yeni bir başlangıçtır.

Bir dağın eteklerinde,
Doğu Ekspresi yolculuğuna son verir.
Ama hatıraları, anıları taşır,
Her yolcu için unutulmaz birer anı kalır.
Bir ağaç gölgesinde ölüm sessizce bekler,
Doğu Ekspresi'nin gürültüsü arasında kaybolan,
Ve kıvılcımlar saçan trenin demir yüreği,
Bir ömür yolculuğunda ölümü taşır omuzlarında.

Amansız hastalık, sessiz bir yılan gibi sinsice sokar,
Kalpleri zehirler, umutları söndürür karanlıkta.
Ama kurtuluş, umutsuzlukların arasında belirir,
Güneşin ışığında doğar yeniden umutlar.

Ve her an, her nefes, ölümle kurtuluş arasında bir köprüdür,
Yolculuk, varış noktası değil, kendini bulma sürecidir.
Ölümün gölgesi düşer,
Ama kurtuluş, sevdalıların kalbinde sonsuz bir yaşamda yücelir.
Çaydanlık buharıyla odanın köşesinde dans eder,
Kül tablosu üzerinde dumanlar tüter,
Ağrıyan dişin sızısı, sessizce fısıldar kulaklara,
Alkolün karanlık sularında kaybolur umutlar.

Çay demlenirken, demlikten hüzün kokuları yükselir,
Sigara dumanı, ruhu sarar, huzursuzluğu pekiştirir,
Ağrıyan dişin acısı, içini kemiren bir sancıdır,
Alkol, unutmaya çalıştıkça daha da yaklaştırır zorluklara.
Bu masada çay, sigara ve alkol arasında
Gizlenen acılar, kırık umutlar bulunur.
Ağrıyan dişin sızısı, hayatın küçük bir hatırlatıcısıdır,
Alkolün kadehinde, hüzünle baş başa kalır insan.

Şerefe…




Vedat Selamoğlu

vedobay