Tükeniş 2

Ümitsiz geçer bu akşamüstleri
Gün saltanatıyla gitti mi bir defa
Umutsuzlukla doldurup her yeri
İlkbahar kokulu bahçemizden
Bir el çıkarmaya başlar
Anılarımızın saklı olduğu sandıktan
Papatya çiçeği kokan kederleri
Yalnız geçer bu akşamüstleri daima

Bir anda hücum edip düşmanlıklar
Ümitsiz aşkın kapılarını zorlar
Ve ben sevda hançeri ile delik deşik
İşte benim mahallem
Şurası seni ilk gördüğüm yer
Bir zamanlar seninle güzel olan bu pencereye
Sen çıkmıyorsun artık
Seni görmek için pencereye çıkıyorum
Bakıyorum sen yoksun
Yoksun
Ve ben viraneyim sen yoksun

Yarım kalmış bir şarkıda saklıdır
Aşkın güzelliği
Ve insan şiir kokan bir sabaha karşı
Sevgiyle uyandığını
Uçuşan kuş sesleri arasında
Pencereyi açtığını
Güneşin en parlak ışıklarının
Odasına kaçtığını anımsar ve hüzünlenir
Hüzünlü geçer bu akşamüstleri böyle

Ebedi aşkı kalbinde gizler
O dünya güzelini gerçekten sevenler
Ne yazık!
Yalan yeminlere şahit olmuş çiçekler
Ey aşkın acı yüzü TÜKENİŞ !
İşte geldi ümitsiz kış

Her sahipsiz ayak izinde
Delice seven aşığın serptiği çiçekler
Aşıkların göz yaşlarıyla sulanır
İçimde sönmeyen aşkın güzelliği
Gözlerimde unutulmanın acısı
Ey ömür
Böylemi bitecektin



Vedat Selamoğlu

vedobay